معبد مهر مراغه، که با نام نیایشگاه مهری نیز شناخته می‌شود، یکی از آثار ملی ایران است و در تاریخ 19 دی 1356 با شماره ثبت 1556 به فهرست آثار ملی افزوده شده است. این معبد یکی از کهن‌ترین معابد مهرپرستی ایران به شمار می‌آید و در حدود 6 کیلومتری جنوب‌شرقی شهر مراغه و در روستای «ورجوی» واقع شده است. معبد مهر به صورت زیرزمینی و صخره‌ای ساخته شده و نشانگر مهارت بالای حجاری و معماری باستانی مردم آن دوره است.

تاریخ ساخت این معبد به دوره اشکانیان (حدود 2500 سال پیش) نسبت داده می‌شود و به باور باستان‌شناسان، این مکان محل پرستش «میترا» (ایزد مهر) بوده است. برخی از قسمت‌های معبد دارای حکاکی‌های سنگی شامل طاقچه‌ها و حفره‌ها هستند و در داخل محوطه نیز کتیبه‌هایی به خط کوفی دیده می‌شوند. پلان و معماری صخره‌ای این معبد، با سطوح مسطح و راست گوشه، شباهت‌هایی با معابد مهری ایتالیا دارد و به همین دلیل، پژوهشگران قدمت آن را به دوره اشکانی نسبت داده‌اند. این مجموعه باستانی شامل معبد، قبرستان، اصطبل و چله‌خانه است و با کاوش‌های باستان‌شناسان بخش‌هایی از آن نمایان شده است. سنگ‌قبرهایی با نماد گرز و کمان و مجسمه‌های قوچ سنگی نیز در این محل یافت شده که نشان‌دهنده اقوام و تمدن‌های منطقه در قرون گذشته است. 

امروزه بخش‌هایی از معبد مهر مراغه آسیب دیده و وضعیت مرمت آن مورد توجه کارشناسان است. بازدیدکنندگان می‌توانند با خودرو از مرکز مراغه راهی روستای ورجوی شوند، جایی که تابلوهای راهنما مسیر معبد را مشخص کرده‌اند. هنگام بازدید از این مکان تاریخی، رعایت احترام به محوطه و خودداری از ورود به بخش‌های ناپایدار یا در حال تخریب ضروری است تا میراث باستانی حفظ شود.