ریگ میش‌مست (که به «چاه میش‌مست» هم معروف است) در استان ‌سمنان، در بخش جنوب‌غربی این استان قرار دارد و بخشی از پارک ملی کویر را تشکیل می‌دهد. این منطقه جغرافیایی کویری، با وسعت قابل توجه، به دلیل زمین‌های رسی مرطوب و باتلاقی و نزدیکی به نمک‌زارها، از مهم‌ترین و بکرترین ریگ‌زارهای کشور به شمار می‌آید.

طبیعت ریگ میش‌مست ساختاری کاملاً کویری و چشم‌اندازی کم‌نظیر دارد؛ این ریگزار حالتی دایره‌ای با قطر تقریبی 10 کیلومتر داشته و تپه‌های ماسه‌ای آن اغلب ارتفاعی کمتر از 30 متر دارند. جهت خطوط رأس ماسه‌ها عمدتاً در محور شمالی ـ جنوبی قرار گرفته و شیب عمومی منطقه با انحرافی ملایم به‌سمت شمال‌شرق شکل گرفته است. پوشش گیاهی این ناحیه در مقایسه با بسیاری از ریگزارهای کشور محدودتر بوده و بیشتر شامل گونه‌های مقاومی همچون تاغ، سبط، قیچ، درمنه، گون، خارشتر، بادام‌وحشی و اسپند می‌شود. در کنار این پوشش سازگار با کم‌آبی، حیات‌وحش منطقه نیز تنوع قابل توجهی دارد و زیستگاه گونه‌های شاخصی از جمله خرگوش، روباه شنی، گربه شنی، کاراکال و یوزپلنگ آسیایی به شمار می‌رود که از ارزشمندترین نمادهای زیستی و حفاظتی ایران محسوب می‌شود.

برای دسترسی به ریگ میش‌مست می‌توان از مسیر جاده معدن کوه گوگرد استفاده کرد که عبور از بستر رودخانه ورگی بخشی از مسیر را شامل می‌شود. راه دسترسی دیگر از داخل محدوده پارک ملی کویر منشعب شده و توسط محیط‌بانان مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صورت هماهنگی و رعایت ضوابط حفاظتی، امکان تردد گردشگران نیز فراهم است. بهترین زمان بازدید، فصول معتدل سال به‌ویژه بهار و پاییز است؛ دوره‌ای که دمای هوا مطلوب‌تر بوده و شرایط اقلیمی برای حضور در طبیعت کویری مناسب‌تر است. در زمان حضور در منطقه رعایت اصول گردشگری مسئولانه ضرورت دارد؛ ازجمله پرهیز از رهاسازی زباله، خودداری از روشن‌کردن آتش و توجه به عدم آسیب‌رسانی به پوشش گیاهی حساس و شکننده کویری.