عمارت کلاه‌فرنگی عشرت‌آباد، که با نام‌های کاخ عشرت‌آباد یا کوشک عشرت‌آباد نیز شناخته می‌شود، یکی از بناهای شاخص دوران ناصرالدین‌شاه قاجار در شرق تهران است. این عمارت در سال 1291 هجری قمری (1874 میلادی) به دستور ناصرالدین‌شاه در باغی وسیع در منطقه سرخه‌حصار ساخته شد. بنا در محدوده کنونی میدان سپاه و پادگان ولیعصر (پادگان عشرت‌آباد) قرار دارد و در تاریخ 23 فروردین 1346 با شماره ثبت 648 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

این عمارت چهارطبقه به سبک معماری ایرانی با تأثیرپذیری از معماری اروپایی ساخته شده است. معمار این بنا علی‌محمد صانعی بود که با طراحی برجسته خود، تحول مهمی در معماری تهران ایجاد کرد. در اطراف حوض مرکزی عمارت، حدود سی خانه کوچک دو اتاقه به شکل نیم‌دایره وجود داشت که در و پنجره‌های آن‌ها به سوی مرکز حوض باز می‌شد و هر یک از آن‌ها به یکی از زنان شاه تعلق داشت. طبقه سوم عمارت شاه‌نشین بوده و دارای آینه‌کاری و مقرنس‌کاری‌های زیبا است. این باغ در دوران قاجار محل برگزاری مراسم عروسی و تفریحات شاهانه بود. 

پس از سرنگونی دودمان قاجار، این باغ و عمارت به شهربانی واگذار شد و به پادگان عشرت‌آباد تبدیل گردید. زندان عشرت‌آباد در این پادگان واقع بود که آیت‌الله خمینی پس از رویداد 15 خرداد 1342 به مدت یک ماه و هفت روز در آن بازداشت بود. پس از انقلاب اسلامی، این پادگان به نیروهای هوایی سپاه پاسداران واگذار شد و به پادگان ولیعصر تغییر نام یافت. امروزه به دلیل کاربری نظامی، امکان بازدید عمومی از این اثر وجود ندارد و تنها عمارت اصلی آن باقی مانده است.