منطقه حفاظت‌شده گابریک و جاسک با وسعتی بالغ بر 34٬596 هکتار در سواحل بکر دریای عمان گسترده شده و از سال 1380 تحت حفاظت سازمان محیط‌زیست قرار گرفته است. این منطقه شامل سه زیرمجموعه به‌نام‌های جاسک مرکزی، جاسک شرقی و گابریک است که هر کدام ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند. خورها، کفه‌های گلی، تالاب‌های فصلی و جنگل‌های حرا، تنوع چشمگیری از زیستگاه‌های طبیعی را در این ناحیه شکل داده‌اند. مجاورت با دریا، رطوبت بالا و حضور رودخانه‌های محلی، این منطقه را به یکی از زیست‌بوم‌های ساحلی مهم ایران تبدیل کرده است.

پوشش گیاهی شاخص منطقه، جنگل‌های حرا (مانگرو) است که در لبه خورها رشد می‌کنند و نقش حیاتی در تثبیت خاک، تصفیه آب شور و پشتیبانی از زنجیره غذایی اکوسیستم ایفا می‌کنند. این پوشش گیاهی محل زندگی و تخم‌گذاری بسیاری از گونه‌های آبزی است. در کنار آن، این منطقه میزبان بیش از 120 گونه پرنده بومی و مهاجر از جمله فلامینگو، پلیکان، اگرت، حواصیل و پرستوهای دریایی است. گونه‌هایی از خزندگان، دلفین‌ها و لاک‌پشت‌های دریایی نیز در آب‌های پیرامون مشاهده می‌شوند. تنوع زیستی منطقه نشان‌دهنده اهمیت بین‌المللی آن در حوزه حفاظت از حیات‌وحش است.

فصل پاییز و زمستان بهترین زمان برای سفر به این منطقه است، زیرا دمای هوا مطبوع‌تر بوده و امکان مشاهده گونه‌های پرنده مهاجر نیز وجود دارد. دسترسی به این منطقه از طریق جاده‌های منتهی به بندر جاسک امکان‌پذیر است. بازدید از خورها و جنگل‌های حرا با قایق‌سواری و همراهی راهنمای محلی، تجربه‌ای منحصربه‌فرد از طبیعت جنوب ایران رقم می‌زند. رعایت اصول طبیعت‌گردی مسئولانه مانند خودداری از تخریب پوشش گیاهی، جمع‌آوری زباله، عدم ایجاد سروصدا و احترام به زیستگاه‌های حساس برای حفظ پایداری این منطقه ارزشمند ضروری است.