منطقه حفاظت‌شده پرزوئیه یکی از پهناورترین و بکرترین زیست‌بوم‌های جنوب ایران است که در مرز استان‌های هرمزگان و فارس، در شمال شهرستان بستک و جنوب شهرستان لار قرار دارد. این منطقه با وسعتی بالغ بر 123٬349 هکتار، از سال 1389 تحت مدیریت سازمان محیط زیست قرار گرفته و به‌عنوان یکی از مناطق مهم زیست‌محیطی کشور شناخته می‌شود. ساختار کوهستانی غالب منطقه، با رشته‌کوه‌هایی مانند کوه پردی (با ارتفاع 2216 متر)، کوه‌های گچ، نمک، پر، گته و سیاه‌تک، چشم‌اندازی خیره‌کننده از تپه‌ماهورها، صخره‌های مارنی، دره‌های عمیق و بریدگی‌های طبیعی ایجاد کرده است. حدود 75٪ از این منطقه را ارتفاعات و صخره‌ها تشکیل می‌دهند که باعث شده زیستگاهی کم‌نظیر برای جانوران کوهستانی به وجود آید.

پوشش گیاهی منطقه پرزوئیه عمدتاً شامل گونه‌های مقاوم به خشکی و گرما مانند درمنه، گون، قیچ و دیگر بوته‌های بومی مناطق نیمه‌خشک و بیابانی است. این تنوع گیاهی زیربنای یک اکوسیستم غنی است که پناهگاه گونه‌های ارزشمندی چون قوچ و میش وحشی، گرگ، شغال، روباه، خرگوش، کبک، تیهو و انواع پرندگان شکاری شده است. تنوع پستی‌وبلندی و شرایط خاص اقلیمی باعث شده تا پرزوئیه یکی از زیستگاه‌های مهم جنوب کشور برای گونه‌های در خطر یا نادر محسوب شود. بکر بودن منطقه و دست‌نخورده ماندن بخش‌های وسیعی از آن، جذابیت پرزوئیه را برای پژوهشگران، محیط‌بانان و دوست‌داران طبیعت دوچندان کرده است.

بهترین زمان بازدید از منطقه حفاظت‌شده پرزوئیه، فصل پاییز و اواخر زمستان تا اوایل بهار است؛ زمانی که دمای هوا ملایم‌تر بوده و طبیعت از حالتی خشک و سوزان به منظره‌ای سرزنده تبدیل می‌شود. دسترسی به این منطقه از مسیر شهرستان بستک در استان هرمزگان و یا از طریق شهرستان لار در استان فارس امکان‌پذیر است، با این حال به‌دلیل وضعیت خاص زیست‌محیطی، ورود به منطقه تنها با هماهنگی قبلی با اداره محیط زیست مجاز است. بازدیدکنندگان باید اصول طبیعت‌گردی مسئولانه را رعایت کرده و در حفظ تعادل زیستی این منطقه کوشا باشند تا پرزوئیه همچنان به‌عنوان مأمن حیات‌وحش جنوب ایران باقی بماند.