غار لکی اسپیور که با نام غار لکی آسپور نیز شناخته می‌شود، از دوران پارینه‌سنگی به‌جای مانده است. این غار از جاذبه های گردشگری شهرستان قاینات است که در روستای تاریخی خونیک‌گدار معروف به گدار‌خونیک واقع شده است که در فهرست آثار ملی ایران نیز ثبت شده است. آثار مکشوف در این غار موید زندگی انسان‌ها تا عصر اسلامی است. با توجه به ابزار کشف‌شده، ساکنان این پناهگاه به شکار اشتغال داشتند. این غار دهانه‌ای در حدود دو متر و فضای داخلی به طول 1.5 متر و عرض سه متر دارد. 

این غار در سال 1958 میلادی توسط پروفسور کالتون استانیل کوون آمریکایی مورد بررسی قرار گرفت. بقایای اسکلت انسان‌ها پیش از تاریخ و آثار سفالی که بدست آمد، وی به این نتیجه رسید که این غار از نقاط مهم دوران پارینه‌سنگی است و در 30 هزار سال قبل انسان‌های نئاندرتال در آن سکونت داشته‌اند که احتمالا بر اثر زلزله‌ای داخل غار ریزش نموده و باعث کشته و مجروح شدن ساکنین آن شده است. حفاری این غار بسیار دقیق بوده است. با توجه به ابزار بدست آمده، مشخص گردید ساکنین این پناه‌گاه به شکار اشتغال داشته‌اند. دیوارهای آن از سنگ توروس تشکیل شده‌اند که زیبایی ویژه‌ای به محیط داخلی آن داده است.

فضای درون غار از شروع دهانه شیب‌دار است. برخی نقاط شیب آن تا 70 درصد می‌رسد، به‌گونه‌ای که پیشروی بدون طناب خطرناک است. دهانه غار به طول پشته‌ای کشیده شده و سقف غار تا 40 متر دارای مقرنس‌های زیبایی است، به طوری که در نگاه اول احساس می‌شود حاصل دخالت بشر بوده و حال آن که طبیعی است و انسان دخالتی نداشته است. آثار بقایای سکونت تا عمق 125 متری غار پراکنده است. حوض جالبی که در ابتدای غار مشاهده می‌شود، از آثار معماری انسان‌های غارنشین است که با سنگ و ملات و ساروج ساخته شده تا آب باران، برف و زهاب غار را جمع‌آوری نماید. برخی آثار تاریخی موجود در این غار  مانند سفال‌ها، گویای این است که قدمت آن به دوران ساسانی می‌رسد.  این غار در زمان اسماعیلیان نیز یکی از پایگاه‌های مهم آنان بود. برای جلوگیری از ویرایشگری‌های فرهنگی آن و حفظ زیبایی طبیعی و حفاظت از سنگ‌نگاره، باید به عنوان یکی از غارهای باستانی حراست و محافظت گردد.