دریاچه آویدر یا آبیدر در 30 کیلومتری شرق شهر نوشهر و در نزدیکی پارک جنگلی سیسنگان واقع شده است. دریاچه آویدر در دل منطقه‌ای کوهستانی و سرسبز قرار گرفته و از طبیعتی بی‌نظیر برخوردار است. دریاچه آویدر در نقطه‌ای از جاده نوشهر-محمودآباد قرار دارد که به‌نوعی به دو منطقه‌ی کوهستانی و ساحلی تقسیم می‌شود و از دو طرف توسط کوه‌های سرسبز احاطه شده است. دریاچه آویدر در سال 1372 به‌منظور تأمین آب موردنیاز کشاورزی زمین‌های منطقه ساخته شد. این سد خاکی با هسته رسی به طول 350 متر و ارتفاع 16 متر از پی ساخته شده است.

در اطراف این دریاچه امکاناتی رفاهی از قبیل سرویس بهداشتی، آلاچیق، پدالو و قایق، رستوران، فروشگاه‌ها و... تعبیه شده است که سبب سهولت استفاده از این مکان می‌شوند. بدون شک هر فصلی از سال که به اویدر سفر کنید از زیبایی‌های آن بی بهره نمی‌مانید؛ اما به دلیل ارتفاعی که از سطح دریا دارد، دارای آب و هوای خنک و مطبوعی است. این آب و هوا باعث شده اویدر در شش ماه اول سال طرفداران بیشتری داشته باشد. در فصل پاییز، اویدر هم شبیه به بسیاری از نقاط این استان می‌شود که جلوه‌ای از رنگ‌های متنوع را به نمایش می‌گذارد. در نهایت، در فصل زمستان ممکن است به دلیل نزدیکی دریاچه اویدر به یک منطقه کوهستانی، شاهد برف در آنجا باشید.

از آن‌جا که دریاچه دارای عمق زیادی است، در نتیجه امکان شناکردن در آن وجود ندارد. همین طور احتمالا مارهایی هم در کف دریاچه زندگی می‌کنند که احتمال سمی‌بودن آن‌ها وجود دارد. حتی پای خود را هم وارد آب نکنید. از نکات دیگری که باید به آن توجه کنید، این است که نباید قایق‌های بادی را داخل دریاچه وارد کنید. زیرا احتمال سوراخ‌شدن قایق و غرق‌شدن شما وجود دارد. پس ورود قایق بادی ممنوع است. همین‌‌طور توجه داشته باشید که هنگامی که در سایر قایق‌ها هم هستید، دست خود را از قایق خارج نکنید.

برای دسترسی به دریاچه آویدر، باید از جاده نوشهر-محمودآباد به سمت روستای صلاح‌الدین کلا بروید. پس از رسیدن به روستای صلاح‌الدین کلا، باید وارد جاده فرعی شوید که به سمت دریاچه می‌رود. این جاده حدود 5 کیلومتر طول دارد و انتهای آن به دریاچه می‌رسد.