کویر میقان در نزدیکی شهر اراک، یکی از جاذبه‌های طبیعی و گردشگری استان مرکزی است که به دلیل تالاب میقان و حضور پرندگان مهاجر، از اهمیت بالایی برخوردار است. این کویر ترکیبی از زمین‌های نمکی و تالابی را در خود جای داده و در فصل‌های مهاجرت، میزبان هزاران پرنده همچون فلامینگو می‌شود. همین ویژگی، میقان را به مقصدی محبوب برای پرنده‌نگری و طبیعت‌گردی تبدیل کرده است. این منطقه ترکیبی از زیست‌بوم تالابی و بیابانی دارد که آن را به یکی از چشم‌اندازهای طبیعت‌گردیِ منحصربه‌فرد تبدیل کرده است.

آب‌وهوای میقان معتدل‌تر از کویرهای مرکزی ایران است؛ تابستان‌ها گرم اما قابل تحمل و زمستان‌ها سرد و خشک است. پوشش گیاهی شامل گونه‌های مقاوم به شوری مانند سالیکورنیا و درختچه‌های گز است. حیات وحش متنوع و حضور پرندگان مهاجر، ارزش اکولوژیکی و گردشگری ویژه‌ای به این منطقه بخشیده است. میقان برخلاف یک کویر خشک، ماهیتی تالابی ـ کویری دارد و در سال‌هایی با بارش کافی به‌صورت دوره‌ای آب‌گیری می‌شود؛ در چنین زمان‌هایی عمق آب تالاب می‌تواند تا حدود 1٫4 متر افزایش یابد و همین ویژگی آن را به یکی از زیستگاه‌های مهم پرندگان مهاجر در منطقه بدل می‌کند. در دل این پهنه، بخش‌هایی با خاک شور دیده می‌شود که در برخی نقاط آن استخراج سولفات سدیم صورت می‌گیرد؛ ماده‌ای که در صنایع مختلف از جمله شیشه‌سازی، شوینده‌ها و نساجی کاربرد دارد. علاوه بر این، در چارچوب طرح‌های احیای زیست‌محیطی، بخش‌هایی از منطقه با گیاهانی مانند آتریپلکس بذرکاری شده تا فرسایش بادی کاهش یابد و پایداری زیست‌بوم تقویت شود.

بازدید از کویر میقان علاوه بر تجربه کویرنوردی، فرصتی برای تماشای پرندگان، عکاسی از مناظر نمکی و پیاده‌روی در سکوت کویر فراهم می‌کند. این منطقه دسترسی آسانی از اراک دارد و بهترین زمان سفر به آن پاییز و زمستان است. گردشگران باید در سفر به میقان تجهیزات ساده کویرگردی به همراه داشته باشند، اما به دلیل نزدیکی به شهر، خطرات آن نسبت به دیگر کویرهای ایران کمتر است. رعایت اصول طبیعت‌گردی مسئولانه نیز برای حفظ این زیست‌بوم حساس ضروری است: حفظ آرامش و سکوت، پرهیز از ورود به بخش‌های ممنوعه تالابی و مراقبت از پوشش گیاهی شورپسند از جمله اقداماتی است که به حفظ پایداری و سلامت این اکوسیستم کمک می‌کند.