کلیسای مریم مقدس تبریز، واقع در انتهای خیابان شریعتی (شهناز شمالی) و نبش میدان نماز، بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین کلیسای این شهر است. این کلیسا در قرن ششم هجری قمری (قرن دوازدهم میلادی) ساخته شده و به‌عنوان یکی از آثار تاریخی و مذهبی مهم ارامنه در ایران شناخته می‌شود. مارکوپولو، جهانگرد مشهور قرن هشتم هجری قمری (قرن چهاردهم میلادی)، در سفر به چین از این کلیسای بزرگ دیدن کرده و در سفرنامه خود از آن نام برده است. این بنای تاریخی هم‌زمان با حکومت ایلخانان مغول ساخته شده است.

معماری کلیسای مریم مقدس به سبک ارمنی با پلان صلیبی‌شکل است. گنبد مرکزی آن روی چهار ستون قطور سنگی قرار گرفته و نمای بیرونی آن با سردری سنگی مزین شده است. در بالای در ورودی، کتیبه‌ای مرمری به خط ارمنی تاریخ تأسیس کلیسا را نشان می‌دهد. در سال 1780 میلادی، پس از زمین‌لرزه‌ای که بخشی از کلیسا را ویران کرد، در سال 1782 میلادی به سبک دوران صفویه بازسازی شد. این بازسازی با استفاده از مصالح باقی‌مانده از بنای قبلی و با رعایت پلان اولیه انجام شد و کلیسای فعلی حاصل آن است. معماری کلیسا ترکیبی از سبک سنتی ارمنی و شیوه‌های معماری صفوی است که در آن از سنگ، آجر و آهک به کار رفته و طاق‌های آجری و نماهای سنگی از ویژگی‌های بارز آن به شمار می‌آیند.

کلیسای مریم مقدس دارای حیاطی مشجری است که در آن نخستین چاپخانه تبریز تأسیس شده و نقش مهمی در تاریخ فرهنگی و مذهبی ارامنه منطقه دارد. در سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی، به همت اسقف استپانوس مختیاریان، دستگاه چاپی برای رفع نیازهای آموزشی مدرسه آرامیان در این مکان نصب شد. این کلیسا علاوه بر اهمیت مذهبی، به عنوان یکی از نمادهای تاریخی و فرهنگی تبریز شناخته می‌شود و محل برگزاری مراسم ملی و مذهبی ارامنه نیز هست. دسترسی به کلیسای مریم مقدس از طریق خودروی شخصی، اتوبوس و مترو امکان‌پذیر است. نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به این مکان، ایستگاه مترو میدان ساعت است. بازدید از کلیسا در فصل‌های بهار و تابستان توصیه می‌شود، زیرا در این ایام هوای تبریز مناسب‌تر است.