جزیره خارک، که در 38 کیلومتری ساحل بندر گناوه در خلیج فارس قرار دارد، جزیره‌ای مسکونی و از لحاظ اقتصادی حائز اهمیت برای ایران است. این جزیره بخشی از استان بوشهر است و با دارا بودن منابع طبیعی و آثار تاریخی، مکانی جالب برای گردشگران و محققان به شمار می‌آید. خارک از گونه‌های مختلف آبزیان و نرم‌تنان برخوردار است و در اعماق آن فسیل‌هایی از مرجان‌ها، نرم‌تنان و دوکفه‌ای‌ها مشاهده می‌شود. همچنین، خاک جزیره از لایه‌های سطحی نرم و حساس تشکیل شده است که در برابر جریان‌های آبی آسیب‌پذیر است.

پوشش گیاهی جزیره خارک به دلیل ویژگی‌های آب و هوایی خاص، چندان متنوع نیست. درختان لور یا لیل (انجیر معابد) از درختان غالب این منطقه هستند که سایه‌های وسیعی را ایجاد می‌کنند. جزیره خارک به دلیل کمبود منابع آب شیرین، در گذشته اقدامات زیادی برای جمع‌آوری آب صورت گرفته است. در کنار ویژگی‌های طبیعی، این جزیره محل زیست برخی از گونه‌های جانوری مانند آهو و مارهای سمی است. مارهای سمی خارک حدود یک متر و نیم طول دارند و جزو ساکنان دائمی این جزیره هستند.

جزیره خارک همچنین دارای جاذبه‌های تاریخی و گردشگری فراوانی است که از جمله آن‌ها می‌توان به قلعه پرتغالی‌ها، گورستان‌های اسلامی و مسیحی، بقعه میرمحمد و آتشکده ساسانی اشاره کرد. دمای هوای جزیره در تابستان به 32.6 درجه و در زمستان به 7 درجه سانتی‌گراد می‌رسد. بهترین زمان برای سفر به جزیره خارک، فصل پاییز است که از نظر آب و هوایی مناسب‌ترین شرایط را برای گردشگران فراهم می‌آورد.