تنگه سولک، که با نام‌ «تنگ سروک» نیز شناخته می‌شود، یکی از مهم‌ترین محوطه‌های تاریخی و طبیعی استان کهگیلویه و بویراحمد است. این تنگه در شهرستان بهمئی و در نزدیکی شهر لیکک واقع شده و در فاصله حدود 45 کیلومتری غرب بهبهان قرار دارد. تنگه سولک با وسعتی نزدیک به 800 هکتار، در دل کوه‌های زاگرس جای گرفته و به‌عنوان یکی از وسیع‌ترین محوطه‌های تاریخی این استان شناخته می‌شود. این منطقه، که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، به‌دلیل ترکیب منحصر به‌فردی از آثار باستانی و طبیعت سرسبز، مقصدی جذاب برای علاقه‌مندان به تاریخ و طبیعت‌گردی محسوب می‌شود. واژه «تنگ» به شکاف طبیعی بزرگ در کوه، ناشی از عبور سیلاب‌ها اشاره دارد و «سولک» نیز ظاهراً به خاطر درختان بلند و کهنسال سرو است که در این ناحیه رشد کرده‌اند. چون مردم محلی به درخت سرو، «سول» می‌گویند، این محل به تنگ سولک شهرت یافته است. این تنگه یکی از مهم‌ترین و وسیع‌ترین دره‌های موجود در رشته‌کوه حاتم به شمار می‌رود و در انتهای غربی خود به تنگ ماغر، که تنگه‌ای مهم‌تر است، متصل می‌شود. 

در دل تنگه سولک، مجموعه‌ای از نقش‌برجسته‌های سنگی از دوران الیمایی و اشکانی قرار دارد که بر روی صخره‌های بلند تراشیده شده‌اند. این نقوش شامل تصاویر انسان‌ها، حیوانات و سلاح‌های مختلفی مانند نیزه، شمشیر، کمان و پرچم هستند و به‌خوبی ویژگی‌های هنری و فرهنگی آن دوران را به تصویر می‌کشند. یکی از نقش‌برجسته‌های مهم این مجموعه، تصویری از یک شاهزاده الیمایی است که بر روی تختی نشسته و اطراف او افراد مختلفی ایستاده‌اند. این آثار، که نخستین بار در سال 1275 هجری قمری توسط بارون دوبد، جهانگرد روسی، شناسایی شدند، به‌عنوان یکی از انگشت‌شمار یادگارهای دوره الیمایی در جنوب ایران شناخته می‌شوند. علاوه بر این، در این منطقه 14 استودان (استخوان‌دان) و دو کیلومتر جاده سنگ‌فرش نیز وجود دارد که نشان‌دهنده اهمیت تاریخی و فرهنگی این مکان است. 

برای دسترسی به تنگه سولک، می‌توان از شهر لیکک به سمت روستای آبدولی حرکت کرد و پس از طی حدود 5 کیلومتر جاده خاکی، به ورودی تنگه رسید. بهترین زمان بازدید از این منطقه فصل بهار است، زمانی که طبیعت اطراف تنگه در اوج زیبایی خود قرار دارد. در این فصل، درختان بلوط و زربین، چشمه‌های زلال و گل‌های وحشی مانند لاله سرنگون و آویشن، جلوه‌ای خاص به این منطقه می‌بخشند. بازدیدکنندگان باید با رعایت اصول طبیعت‌گردی مسئولانه، از آسیب رساندن به آثار تاریخی و محیط زیست منطقه خودداری کنند تا این میراث گران‌بها برای نسل‌های آینده حفظ شود.