ایران، با تنوع اقلیمی و جغرافیایی چشمگیر خود، گنجینه‌ای از آبشارهای باشکوه و مسحورکننده را در دلِ استان‌های مختلف جای داده است. از جنگل‌های سرسبز گیلان و مازندران گرفته تا ارتفاعات لرستان و فارس و حتی مناطق کوهستانی غرب کشور، در هر گوشه‌ای می‌توان صدای دل‌نشین ریزش آب و مناظر خیره‌کننده را یافت. در ادامه، سفری دوستانه و جذاب به میان زیباترین آبشارهای ایران خواهیم داشت تا شما را با این گوهرهای طبیعی بیشتر آشنا کنیم. ● آبشارهای استان گیلان استان گیلان به خاطر طبیعت همیشه سبزش شناخته می‌شود؛ جایی که جنگل‌های هیرکانی، رودخانه‌های پرخروش و آبشارهای رویایی، جلوه‌ای جادویی به این خطه بخشیده‌اند. ▪️ آبشار لاتون بلندترین آبشار گیلان که در نزدیکی آستارا (روستای کوته کومه) قرار دارد و ارتفاع آن به حدود 105 متر می‌رسد. در مسیر منتهی به آبشار، جنگل‌های انبوهی با درختان گردو، فندق، گلابی وحشی و ... دیده می‌شود. پیاده‌روی سه تا چهار ساعته در دل طبیعت، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای عاشقان ماجراجویی خواهد بود. ▪️ آبشار ویسادار این آبشار در نزدیکی شهرستان رضوانشهر (پره‌سر) واقع شده است. ارتفاع ویسادار حدود 15 متر است و در مسیر جنگلی چشم‌نوازی قرار دارد. ساختار سنگی نیم‌دایره‌ای و هوای خنک اطراف آبشار، آن را به مقصدی محبوب در بهار و تابستان تبدیل کرده است. ▪️ آبشار دودوزن در منطقه شفت و روستای خرمکش قرار گرفته و حدود 54 متر ارتفاع دارد. دسترسی نسبتاً آسان، وجود جنگل‌های انبوه در اطراف و امکان آب‌تنی در حوضچه پایینی، دودوزن را به یکی از پاتوق‌های جذاب فصل گرما بدل کرده است . ● آبشارهای استان مازندران استان مازندران با طبیعت کوهستانی-جنگلی خود، در بهار و تابستان به اوج زیبایی‌اش می‌رسد. آبشارهای کوچک و بزرگ فراوانی در دل جنگل‌های انبوه و مراتع بکر این استان چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند. ▪️ آبشار صفارود (جواهرده) در نزدیکی جاده رامسر به جواهرده قرار دارد و به‌ویژه در بهار، پرآب و تماشایی است. مسیر دسترسی از پارک جنگلی صفارود می‌گذرد و چشم‌انداز کوهستانی اطراف، هوای خنک و مسیر پیاده‌روی کوتاه، دلایل محبوبیت آن میان گردشگران است. ▪️ آبشار شاهاندشت با ارتفاع حدود 180 متر، در منطقه لاریجان آمل واقع شده و از بلندترین آبشارهای مازندران به‌شمار می‌رود. ساختار چند‌طبقه آن و مجاورت با قلعه تاریخی ملک بهمن، بازدید از این آبشار را به تجربه‌ای هم‌زمان تاریخی و طبیعی بدل کرده است. ▪️ هفت آبشار تیرکن در جنگل لفور بابل واقع شده است. هفت آبشار کوچک و بزرگ که در قلب جنگل‌های کهن هیرکانی پیوسته‌اند و فضای بکری را شکل می‌دهند. پیاده‌روی جنگلی حدود سه کیلومتر، حوضچه‌های آب خنک و سرسبزی بی‌پایان، لحظاتی سرشار از آرامش و لذت را نوید می‌دهد. ● آبشارهای استان گلستان گلستان هم که به جنگل‌های هیرکانی و آبشارهای جذابش معروف است، در بهار و تابستان هوای مطلوب و مناظر سرسبزی دارد. ▪️ آبشار شیرآباد مجموعه‌ای از چند آبشار پلکانی در دل جنگل‌های سرسبز نزدیک شهر خان‌ببین و روستای شیرآباد. حوضچه‌های آب زلال و خنک، اینجا را به مقصدی عالی برای تفریح تابستانی تبدیل کرده است. ▪️ آبشار کبودوال در نزدیکی علی‌آباد کتول قرار دارد و تنها آبشار تمام‌خزه‌ای ایران محسوب می‌شود. صدای دلنشین ریزش آب از میان خزه‌های سبز، حس طراوت و خنکای وصف‌ناپذیری برای گردشگران فراهم می‌کند. ● آبشارهای غرب کشور و زاگرس رشته‌کوه زاگرس در غرب ایران، میعادگاه تعدادی از بلندترین و زیباترین آبشارهای کشور است. ▪️ آبشار بیشه (لرستان) از معروف‌ترین آبشارهای لرستان که در نزدیکی دورود واقع شده است. با ارتفاعی نزدیک به 48 متر در میان جنگل‌های بلوط، چشم‌انداز بی‌نظیری دارد. نزدیکی خط راه‌آهن و امکانات رفاهی خوب، دسترسی به آن را آسان کرده است. ▪️ آبشار آب سفید (لرستان) در منطقه الیگودرز قرار دارد و با حباب‌های سفیدرنگ خود، لقب «عروس آبشارهای ایران» را گرفته است. آب این آبشار از تونلی در دل کوه خارج می‌شود و در حوضچه پایینی با جوش و خروشی رؤیایی فرود می‌آید. ▪️ آبشار شوی (خوزستان) در نزدیکی دزفول واقع شده و با ارتفاع حدود 85 تا 100 متر و عرض 40 تا 70 متر، از بزرگ‌ترین آبشارهای خاورمیانه به‌شمار می‌رود. ترکیب محیط کوهستانی، درختان تنومند و صدای پرهیبت آب، فضایی جذاب و ماجراجویانه خلق می‌کند . ● آبشارهای مرکز و جنوب در مرکز ایران، آبشارهای دیدنی‌تری از آنچه تصور می‌کنید، وجود دارد و در جنوب هم سرزمین کویر و گرما، گاه با آبشارهایی کوچک اما تماشایی شما را غافلگیر می‌کند. ▪️ آبشار گنجنامه (همدان) در دامنه‌های الوند همدان، جایی که کتیبه‌های تاریخی هخامنشی نیز قرار گرفته‌اند. ترکیب تاریخ و طبیعت، این آبشار را به یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگران داخلی تبدیل کرده است. ▪️ آبشار مارگون (فارس) در نزدیکی سپیدان واقع شده و عنوان بلندترین آبشار چشمه‌ای جهان را به خود اختصاص داده است. هزاران چشمه جوشان از دل صخره‌ها می‌جوشند و آب را همچون پرده‌ای تماشایی فرومی‌ریزند. ▪️ آبشار کمردوغ (کهگیلویه و بویراحمد) به «عروس آبشارهای کهگیلویه و بویراحمد» مشهور است. در تمام فصول سال پرآب بوده و ارتفاع آن تا 100 متر هم گزارش شده است. طبیعت کوهستانی اطراف، فضایی سرشار از سکوت و آرامش پیشکش گردشگران می‌کند. نکات پایانی و جمع‌بندی آبشارهای ایران، هر یک با زیبایی منحصربه‌فرد و ویژگی‌های خاص خود، گوهرهایی پنهان در دل طبیعت این سرزمین هستند. جنگل‌های شمال، کوهستان‌های غرب و مرکز، یا حتی مناطق جنوبی و کویری، همگی شگفتی‌های خاص خود را دارند. فصل بهار و تابستان فرصت خوبی است تا با سفر به این نقاط، از خنکای آبشارها لذت ببرید، عکاسی کنید و با صدای دلنشین ریزش آب، از شلوغی زندگی روزمره دور شوید.اگر به ماجراجویی علاقه دارید، می‌توانید مسیرهای جنگلی طولانی‌تر را برای رسیدن به آبشارهایی کم‌تر شناخته‌شده طی کنید. اگر هم دسترسی آسان می‌خواهید، آبشارهایی در کنار جاده یا نزدیک شهرها انتخاب خوبی هستند. امکانات رفاهی برخی از این مناطق نیز کامل و مناسب پیک‌نیک و کمپینگ خانوادگی است. تنها کافی است برنامه‌ریزی کنید، وسایل مورد نیاز را بردارید و راهی سفری به یادماندنی شوید؛ ایران، سرزمینی است که همیشه از میزبانی شما خوشحال می‌شود!

هر نوعی از تفریح نیازمند وسایل متناسب با محیط تفریح است. کوهنوردی فرای یک تفریح یک ورزش حرفه ای است و بدون داشتن تجهیزات لازم امکان به وجود آمدن خطرات بیشتر می شود. باید انتخاب بهترین عینک آفتابی کوهنوردی به دلیل محافظت از چشم در برابر سنگ، خاک، آب، اشعه UV و … با دقت و سخت گیرانه باشد. با شناخت عوامل سازنده و تاثیر گذار بهترین عینک آفتابی کوهنوردی میتوانیم از چشمانمان در برابر آسیب های محیط کوه محافظت کنیم. انتخاب عینک مناسب برای هر رشته ورزشی جزو مهم ترین انتخاب های یک ورزشکار است. یک کوهنورد حرفه ای می داند چه مراقبت هایی از چشم لازمه کار او است. در این مقاله می خواهیم عواملی را که باید هنگام انتخاب یک عینک کوهنوردی مناسب در ذهن داشته باشید بررسی کنیم. عینک های آفتابی فریم های متفاوتی دارند. برای خرید عینک آفتابی باید به فاکتور های مهمی توجه کنیم که شاید مهم ترین آن ها فریم عینک متناسب با چهره ماست که با استفاده از شناخت مدل های آن ها و شناخت شکل هندسی صورت خودمان می توانیم بهترین انتخاب را داشته باشیم. از انواع آن ها می توان به مدل های گرد، پروانه ای، گربه ای، خلبانی، هندسی، ویفرر(روزمره)، بیضی، مربع و مستطیل اشاره کرد. عینک خلبانی متناسب با چهره های مختلفی است.صورت هایی با فرم لوزی از فریم های بیضی و گرد، صورت هایی با فرم بیضی می توانند از فریم های چند ضلعی و مربع، صورت های گرد می توانند از فریم های خلبانی و پروانه ای و صورت های مستطیلی از هر فریمی به غیر از مستطیلی و مربعی می توانند استفاده کنند. 1.انواع لنزها دسته های مختلفی از لنزها وجود دارند: دسته اول یا Category 1 حداقل محافظت از چشمان شما را ایجاد می کند که معمولا به عنوان “عینک مد” شناخته می شوند. ممکن است احساس کنید استفاده از این عینک ها بهترین ایده است. با این حال، باید بدانید از چشمان شما، در برابر تابش شدید آفتاب در ارتفاعات محافظت نمی کند. دسته دوم یا Category 2  این دسته از عینک های آفتابی اجازه می دهد 45-20٪ از اشعه ماورا بنفش از طریق لنز فیلتر شود. این دسته هم برای کوهنوردی مفید نیست. هر دوی این دسته ها معمولاً برای گردش در شهر در بعد از ظهر آفتابی مناسب هستند. دسته سوم یا Category 3  لنزهای تحت رده III تقریباً 80٪ از اشعه ماورا بنفش را مسدود می کنند. اگر برای پیاده روی بروید، این مدل بسیار مفید است. با این حال، برای کوهنوردی کافی نیست. دسته چهارم یا Category 4 معمولاً اکثر عینک های آفتابی کوهنوردی در این گروه قرار می گیرند که فقط 3-8٪ از اشعه UV را از خود عبور می دهند. آنها دارای رتبه بندی بسیار پایین VLT نیز هستند. همه اینها به شما کمک می کند تا در برابر تابش شدید آزار دهنده و اشعه ماورا بنفش شدید که حتی می تواند پوست شما را بسوزاند، از چشمان خود محافظت کنید. 2.قطب بندی یا Polarization نکته مهم بعدی که باید به خاطر بسپارید، خاصیت پلاریزه یا قطب بندی لنزها است. اگر لنز شما پلاریزه یا قطبی باشد، به این معنی است که میزان تابش آزار دهنده را کاهش می دهد. هنگام بالا رفتن از ارتفاعات، محافظت از چشمانتان در برابر تابش شدید آفتاب ضروری است. لنزهای پلاریزه یا قطبی بر روی چشمان شما تأثیر زیادی نمی گذارد. همچنین به شما تصویر واضح تر و دید بهتری می دهد تا بتوانید محیط اطراف خود را کاملاً واضح ببینید. با این حال، گاهی اوقات به دلیل پلاریزه بودن لنزها، تشخیص یخ و برف دشوار است. برخی از عینک های آفتابی از پوشش های خاصی استفاده می کنند. شاید از پلاریزه بودن کاسته شود، اما انواع دیگر پوشش ها به شما کمک می کند تا کاملاً واضح ببینید. حتی لنزهای فوتوکرومیک یا انتقالی نیز وجود دارند که خود را با میزان نور خورشید تطبیق می دهند. با افزایش نور خورشید، آنها به طور خودکار تاریک می شوند. این نوع لنزها در بین کوهنوردان محبوب فراوانی دارند. 3.پوشش های مکمل  پوشش های مکمل مانند ضد خراش ها و لایه ضد مه در هنگام رفتن به ارتفاعات می توانند بسیار کمک کننده باشد. اگر به اندازه کافی جستجو کنید، حتی ممکن است یک عینک آفتابی با پوشش ضد مه و آبگریز نیز پیدا کنید. هر دوی این پوشش ها با هم، برای مناطق مرطوب بهترین پوشش است.  4.رنگ لنزها  لنزهای رنگی مختلف عملکردهای متفاوتی دارند. رنگ های مختلف سطح متفاوتی از محافظت را برای چشمان شما ایجاد می کنند. برخی از آنها دنیز فقط در موارد خاصی مورد استفاده هستند و شاید در صعود های پیچیده نتوانید فقط به یک رنگ لنز اکتفا کنید. از این رو باید دقت بالایی را هنگام انتخاب رنگ لنز عینک کوهنوردی به خرج دهید. 5. مواد سازنده عامل مهم دیگر ماده ای است که عینک آفتابی با آن ساخته شده است. مواد سازنده فریم عینک آفتابی میزان ماندگاری آن را تعیین می کند. رایج ترین مواد، پلاستیکی است که کمترین دوام را دارد و برای استفاده از آن باید مطمئن باشید عینک آفتابی شما در معرض فشار قرار نمی گیرد. با دوام ترین مواد آلیاژهای ساخته شده از تیتانیوم یا برخی از آلیاژهای فلزهای سخت هستند. تیتانیوم ممکن است کمی گران تر باشد، اما با دوام ترین و حتی انعطاف پذیرترین نوع آن ها است. به علاوه باید مواد سازنده لنزها را نیز در نظر بگیرید:  •  رایج ترین آن شیشه است. بیشتر لنزها از شیشه ساخته شده اند. اگرچه مقاومت در برابر خراش دارد اما احتمال شکستن آنها زیاد است. • اگر لنز پلی کربناتاگر آن را با یک لنز شیشه ای مقایسه کنید، متوجه خواهید شد که دوام بیشتری دارد. به راحتی شکسته نمی شود با این حال، می تواند به راحتی خراشیده شود.  • پلاستیک یکی دیگر از مواد رایج لنز است. با این حال، اگر به دنبال عینک آفتابی برای کوهنوردی هستید، خیلی مناسب نیستند. آنها قادر به محافظت از شما در برابر اشعه ماورا بنفش قوی در محیط مرتفع نیستند. •  پلی یورتان بهترین ماده برای لنزهای عینک آفتابی کوهنوردی است. کاملاً محکم است و ضد خراش است. حتی اپتیک عالی را نیز فراهم می کند. آنها به پوشش های اضافی نیاز ندارند. اگر می توانید از عینک آفتابی لنز پلی یورتان استفاده کنید، دیگر نگران نباشید. شاید گران قیمت باشند، اما بسیار با دوام هستند. 6. پوشش جانبی  هنگامی که در ارتفاعات هستید، باد سرد در همه نقاط خواهد وزید. از آنجا که از عینک آفتابی استفاده خواهید کرد، باید آن قسمت را نیز تحت پوشش قرار دهید. بر همین اساس تولید کنندگان سپرهای جانبی به عینک آفتابی کوهنوردی اضافه می کنند که معمولاً با قابلیت جابجایی همراه هستند که در صورت عدم تمایل، می توانید آنها را بردارید. همچنین می توانید از عینک محافظتی استفاده کنید زیرا از صورت شما محافظت کامل می کند. با این وجود، یک نکته را باید به خاطر بسپارید که احتمال مه گرفتگی زیاد است. به همین دلیل سپرهای قابل جابجایی داده می شوند تا هوا عبور کند. چند نوع عینک آفتابی معدود  هواده نیز وجود دارد که امکان تهویه را فراهم می کند. معرفی بهترین برندهای عینک آفتابی کوهنوردی در ادامه برخی از بهترین برند های عینک آفتابی کوهنوردی را به صورت مختصر معرفی می کنیم. های آفتابی در بین کوهنوردان ایران است.

طول نیم‌تنه‌تان را اندازه‌گیری کنید برای اینکه بتوانید این مؤلفه کلیدی را به‌طور کاملاً دقیق اندازه‌گیری کنید، نیاز به یک دوست و یک نوار اندازه‌گیری دقیق خواهید داشت. سرتان را به‌گونه‌ای جلو بیاورید که بتوانید برآمدگی استخوانی، در محلی که شانه‌هایتان به گردنتان می‌رسند را احساس کنید. این استخوان، هفتمین مهره گردنتان (C7) بوده و در رأس طول نیم‌تنه‌تان قرار دارد. دستانتان را در دو طرف بدنتان، پایین قفسه سینه تا سر استخوان لگنتان (موسوم به تاج ایلیاک) قرار دهید. سپس با انگشتان اشاره‌تان به جلو و با انگشتان شصتتان به عقب اشاره کرده و خطی فرضی میان انگشتانتان رسم کنید. این نقطه موجود بر روی کمرتان، نقطه پایینی برای اندازه‌گیری طول نیم‌تنه است. به‌صورت مستقیم ایستاده و از دوستتان بخواهید اندازه بین نقطه C7 و خط فرضی میان انگشتان شصتتان را اندازه‌گیری کند. این مقدار به‌دست‌آمده، اندازه طول نیمه‌تنه‌تان است. با استفاده از اندازه طول نیم‌تنه‌تان، اندازه کوله پشتی‌تان را بیابید اندازه‌های نیم‌تنه برای کوله پشتی‌ها با برندهای مختلف، متفاوت است؛ بنابراین همیشه به جدول اندازه‌ها برای کوله پشتی موردنظرتان، دقت کنید. همچنین دقت کنید ازآنجایی‌که اندازه‌گیری‌های خانگی کمتر دقیق درمی‌آیند، معمولاً فقط زمانی که کوله پشتی موردنظرتان را امتحان کنید، می‌توانید ببینید که اندازه‌تان است یا خیر. طول لگن‌تان (دور کمر) را اندازه‌گیری کنید اگرچه این موضوع کمتر پیش می‌آید که اندازه طول نیم‌تنه‌تان با اندازه کوله پشتی مطابقت داشته باشد اما دور کمر کوله پشتی اندازه‌تان نباشد، اما بازهم بررسی اندازه طول لگن امری مهم است. شما قرار است بیشتر وزن کوله پشتی‌تان را توسط کمرتان حمل کنید؛ بنابراین یک کمربند مناسب و دقیق امری حیاتی به شمار می‌رود. برای اندازه‌گیری دور کمر، با دستانتان اطراف کمرتان را بگیرید (مانند تصویر بالا). این خط فرضی کمی بالاتر از خط کمربندتان است؛ بنابراین اندازه کمربند کوله پشتی، کمی با اندازه کمربند شلوار متفاوت است. چگونه اندازه طول نیم‌تنه‌مان را تطبیق دهیم؟ باوجود تعداد و انواع بسیار زیادی کوله پشتی در بازار، کوله پشتی‌های دارای اتصال محوری قابل تطبیق، کوله را قادر می‌سازد تا با محدوده وسیعی از نیم‌تنه‌های مختلف با اندازه‌های متفاوت تطابق یابد. برندهای مختلف از سیستم‌های متفاوتی استفاده می‌کنند، اما طرز استفاده از اکثر آن‌ها قابل‌درک است. اگر یک کوله پشتی دارای این شرایط را انتخاب کردید، طول اندازه نیم‌تنه، اولین و مهم‌ترین مؤلفه در تطبیق کوله پشتی با بدنتان است. اگر دیگر قسمت‌های کوله پشتی به‌خوبی روی بدنتان نمی‌نشست و اندازه‌تان نمی‌شد، اندازه طول نیم‌تنه را بررسی کرده و دوباره آن را اندازه‌گیری کنید. دقت کنید که بندها و نوارهای قابل تنظیم کوله پشتی، نمی‌توانند جای سیستم قابل تطبیقی که به ‌اشتباه نصب شده است را بگیرند. اگر در استفاده از کوله پشتی دچار مشکل شدید، آن را به فروشگاه برده و از کارشناسان مربوطه درخواست کمک کنید. کوله پشتی را خودتان در خانه تنظیم کنید کوله پشتی جدیدتان دارای بندهای متعددی است که بسته به نوع و وزن بار کوله پشتی، خاصیت انطباق‌پذیری دارند. برخی از قدرتمندترین عضله‌های بدن، در ران‌ها قرار دارند. بنابراین هدف این است که بندهای کوله پشتی را به‌گونه‌ای تنظیم کنید که بیشتر وزن کوله، روی ران‌ها قرار گیرد. به‌طورکلی، 4 بند اصلی قابل تنظیم در کوله پشتی وجود دارد: 1. بند کمربند 2. بندهای شانه 3. بندهای نگه‌دارنده کوله 4. بند استخوان جناغ برای شروع، یک بارِ تقریباً 7 کیلویی درون کوله پشتی قرار داده و یک کوله پشتی پر از بار را شبیه‌سازی کنید. پیش از شروع کار، تمامی بندهای قابل انطباق را خیلی آهسته شل کنید. به‌طورکلی، دو نوع قسمت قابل تنظیم در کوله پشتی وجود دارد: 1.  قسمت اصلی: بندهای شانه و بند کمربند 2. بخش نهایی: بندهای نگه‌دارنده کوله و بند استخوان جناغ به‌علاوه، ازآنجاکه تنظیم بندها یک ‌روند پویاست، کوهنوردان باتجربه دائماً با بندهای کوله سروکله می‌زنند و با دست‌کاری نقاط فشار بندها، فشار وارده به بدن را کم‌تر می‌کنند. قدم اول: کمربند ●  کوله پشتی را بر دوشتان قرار دهید. کمربندش را آن‌قدر جابجا کنید تا پدهای نرم کوله بر روی استخوان لگنتان (تاج ایلیاک) قرار گیرند. اگر این پدها خیلی پایین یا خیلی بالا قرار می‌گیرند، بندهای شانه را شل‌تر یا تنگ‌تر کنید تا کمربند پایین‌تر یا بالاتر بیاید. ●  گیره کمربند را سفت‌تر کرده و آن را تنگ‌تر کنید. مراقب باشید که کمربند بیش‌ازحد تنگ نشود؛ کمربند باید راحت و امن بوده و بافت بدن را اذیت نکند. ●  قسمت‌های پد دار کمربند را بررسی کرده و مطمئن شوید که دقیقاً بر روی استخوان لگنتان قرار گرفته‌اند. اگر این‌گونه نبود، بندهای شانه و کمربند را دوباره تنظیم کنید. کمربند را آن‌قدر حرکت دهید تا بالاخره قسمت راحت و موردنظرتان را بیابید. ●  قسمت پد دار کمربند باید تا بخش جلویی استخوان لگن را بپوشانند. شما همچنین نیاز به حداقل 1 سانتی‌متر فضای آزاد در دو طرف سگک مرکزی کمربند دارید. اگر متوجه شدید فضای کمتری در اختیار دارید، با فروشگاه موردنظر تماس گرفته و درخواست یک کمربند تنگ‌تر را دهید. 2. قدم دوم: بندهای شانه ●  انتهای بندهای شانه را به پایین و عقب بکشید تا تنگ‌تر شوند. ●  بندهای شانه باید کاملاً به شانه‌هایتان بچسبند، اما توجه کنید که نباید وزن بیش‌ازحدی را تحمل کنند. در غیر این صورت، با قرار دادن بار زیاد بر روی بندهای شانه، باری اضافی را بر عضلات شانه، گردن و عضلات بالای کمر قرار می‌دهید. ●  بررسی کرده و مطمئن شوید که نقاط اتکای بندهای شانه، حدود 2 تا 3 سانتی‌متر پایین‌تر از رأس شانه (تقریباً بر روی استخوان‌های پهن شانه) قرار دارند. در غیر این صورت، یا کمربند کوله‌تان در مکان اشتباهی قرار دارد و یا مقدار طول نیم‌تنه کوله با بدنتان همخوانی ندارد. ●  با شل کردن و تنگ کردن بندهای کوله، قرارگیری فشار را در نواحی مختلف شانه امتحان کنید. نحوه تطبیق بندهای شانه را به‌وسیله افزایش تصاعدی اندازه آن، فرا بگیرید تا بتوانید در طول کوهنوردی یا پیاده‌روی از هرگونه درد یا فشار رهایی یابید. 3. قدم سوم: بندهای نگه‌دارنده کوله پشتی ● بندهای نگه‌دارنده کوله پشتی، رأس مهارهای شانه را به قلاب‌هایی در نزدیکی رأس پنل پشتی متصل می‌کنند. هنگام وارد آمدن فشار بر بدن، این بندها حدود 45 درجه نسبت به بدن، به عقب کشیده می‌شوند. ● بندهای نگه‌دارنده کوله را بیش‌ازحد سفت نکنید! این فشار که در آغاز ممکن است برایتان خوشایند باشد، می‌تواند به مفاصل شانه آسیب‌زده و باعث ایجاد ناراحتی شود. همواره تلاش کنید که نسبت به بندهای کوله، احساس راحتی داشته باشید، نه احساس سفتی و آزردگی. اگر متوجه وجود فضای خالی در رأس قلاب شانه‌هایتان شدید، بندهای نگه‌دارنده کوله رو شل‌تر کنید. 4. قدم چهارم: بند جناغ سینه ● آن‌قدر بند جناغ سینه را تغییر دهید تا بالاخره در ارتفاع مناسبی نسب به قفسه سینه‌تان قرار گیرد. این بند باید تقریباً 1 سانتی‌متر پایین استخوان ترقوه‌تان قرار گیرد. ● بند جناغ سینه را آن‌قدر سفت و شل کنید تا بندهای شانه به یک پهنای مناسب برسند و دست‌هایتان بتوانند آزادانه حرکت کنند. ● از اشتباه رایج تنگ کردن بیش‌ازحد بند جناغ سینه خودداری کنید. انجام این کار باعث کج شدن تعادل کلی قلاب‌ها، جمع شدن ماهیچه‌های سینه و محدود شدن راه تنفس می‌شود. کوله پشتی را در طول مسیر نیز تنظیم کنید پس از حدود 16 کیلومتر پیاده‌روی، تنظیم و انطباق بدون نقصتان در خانه تبدیل به خاطره‌ای دور می‌شود. دقت کنید که حتی تنظیم بی‌نقص و مناسب هم در طول مسیر نیاز به توجه دارد. هنگام بستن کوله پشتی و آماده شدن برای سفر، مجدداً تمامی بندها را بررسی کرده و مطمئن شوید کاملاً بی‌عیب و نقص هستند. سعی کنید در خانه ظاهر تنظیمات موردنظر و انتخابی کوله پشتی‌تان را به خاطر بسپارید تا مطمئن شوید هر زمان که بخواهید، می‌توانید آن را برگردانید. حین پیاده‌روی و کوهنوردی، دائماً تنظیمات بندها و قسمت‌های مختلف کوله پشتی را تغییر داده و با این کار از درد، فشار و ناراحتی در نقاط مختلف بدن بکاهید. یک راه‌حل بسیار شایع جهت کاهش درد ناشی از بار کوله پشتی، تنگ کردن بندهای شانه و شل کردن کمربند کوله است. سپس مدتی بعد این دو مرحله را برعکس انجام دهید. به حالت بدنتان دقت کنید؛ اندکی خم شدن به جلو می‌تواند باعث شود وزن کوله پشتی برایتان سبک‌تر شود. هر موقع که برای استراحت توقف کردید، کوله پشتی‌تان را در بیاورید. با انجام این کار استراحتی به کمرتان دهید و موقع کشیدن ماهیچه‌هایتان، نفسی عمیق بکشید.